po co nas losu połączyły sidła
i pokazały naszych dusz braterstwo
budząc nadzieję...
...że będzie fajnie nam na koniec życia
co wzeszło szczęściem, kwitnie jak przekleństwo
a los się śmieje… (???)
Subskrybuj:
Komentarze do posta (Atom)
O mnie
- mak
- Kraków
Makowa panienka, m@k, mak, makówka to moje alternatywne nicki, pod którymi "ukrywam" się na różnych forach.
Życie dało mi nieźle w dupę. Nie będę się wywnętrzać, napiszę tylko, że jestem samotną matką, która po traumatycznych wydarzeniach postanowiła coś z sobą zrobić. Mam dosyć zamykania się w ciasnej, niewygodnej, uwierającej skorupie swoich zahamowań, bo tak wypada...
Od teraz będę żyć pełnią życia, dla siebie, troszkę hedonizmu jeszcze nikomu nie zaszkodziło.
Jestem wolna.
I chcę się upoić tą wolnością, by za jakiś czas nie żałować bardziej tego czego nie zrobiłam, co przesączyło mi się między palcami, od tego co zrobiłam.
Więc za namową M. Twaina odwiązuję liny, opuszczam pseudo bezpieczną przystań. Łapię w żagle pomyślny wiatr i...
podróżuję, śnię, odkrywam nowe lądy mojego jestestwa...
Na razie nieśmiało, z dystansem,
ale z czasem mam zamiar rozwinąć skrzydła.
Jaskółka uwięziona, którą byłam przez długie lata, chce na powrót stać się siostrą burzy, symbolem wolności i wysokich lotów i...
śpiewać życie, wdychać piękno tego świata...
w skromnych maku szkarłatach.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz